Stagegesprek dynamo eindhoven
Een kijkje achter de schermen bij een potentiële droombaan.
Ik heb op 8 april een stagegesprek gehad bij Dynamo Eindhoven. Dynamo is een concertzaal die zich specialiseert in allerlei soorten evenementen en activiteiten. Het bedrijf noemt zich het epicentrum van Eindhoven en een broedplek voor jong talent dat voorkomt uit een enorme variatie aan subculturen. Ik ken het zelf vooral door de aanbod aan muziekevenementen, zoals concerten, emo nights en showcases van de Metal Factory (die ook op het pand actief is).
Zodra ik de vacature zag, was ik spontaan enthousiast geworden. Ik kreeg opeens een heel geanimeerd en kleurrijk toekomstzicht voor ogen die ik echt wilde waarmaken. Wat mij vooral aansprak (buiten de kans om te kunnen werken bij een organisatie die dicht bij mijn hart zit), was de mogelijkheid om je stage-ervaring echt je eigen te kunnen maken. Dynamo is actief in verschillende velden (zoals muziek, sport, kunst en E-sports) en de vacature gaf aan dat het mogelijk was om gedurende de stage bezig te zijn met wat jou zelf aanspreekt. In mijn geval is dat natuurlijk muziek, maar ik zou het ook heel boeiend vinden om aan de slag te kunnen gaan voor wat andere zaken zoals gaming en kunst.
Ik heb dus z.s.m. een uitgebreide sollicitatiebrief geschreven waar ik mijn hart en ziel in heb geuit en die samen met mijn CV doorgestuurd naar Bart Wijers. Toevallig kende ik meneer Wijers al een beetje omdat hij altijd DJ’t bij Emo Night Mainland evenementen waar ik vaak samen met mijn vriendin naartoe ga. Het was dus fijn om al van te voren een bekend gezicht te kunnen plaatsen bij diegene met wie ik in gesprek zou zijn.
Ik kreeg best snel een reactie, en een week later werd ik officieel uitgenodigd voor een stagegesprek op locatie bij Dynamo. Ik was aan de ene kant echt enthousiast, maar tegelijkertijd vond ik het ook echt spannend. Ik had ooit wel sollicitatiegesprekken gehad voor mijn bijbaantjes, maar dit zou natuurlijk echt wel anders zijn. Ik deed dus mijn best om mezelf voor te bereiden voor alles. Ik verzamelde alle projecten waar ik gedurende mijn studie aan heb gewerkt en heb dagenlang zitten denken over hoe ik mezelf ging pitchen.
Op de dag zelf werd ik wakker met een positief gevoel, maar die ging helaas na een tijdje weg. Ik kan persoonlijk niet heel goed tegen afspraken in de middag, omdat ik dan (voor mijn gevoel) de hele dag ‘vastzit’. Ik kan dan aan niets anders denken dan aan de afspraak die nog moet komen. Ik wil het gewoon uit de weg hebben, en dat gaat natuurlijk veel sneller als je afspraak in de ochtend is. Mijn stagegesprek was helaas in de middag, dus ik had hier weer last van. Om het nog erger te maken, leek mijn stress elk uur te groeien. Tegen de tijd dat ik bij Tilburg Centraal was, vond ik het zelfs moeilijk om gewoon mijn OV-chipkaart uit mijn zak te halen zonder te trillen. Het was een korte treinreis van Tilburg naar Eindhoven, maar het was toch lang genoeg om mijn stressniveau nog verder te verhogen. Mijn vriendin kwam gelukkig mee als emotionele steun, want anders had ik het misschien niet overleefd.
In Eindhoven liepen we de voor-ons-bekende route richting Dynamo en kwamen we ongeveer 20/25 minuten voor tijd aan. Ik vond het fijn om vroeg te zijn. Niet alleen omdat het een positieve eerste indruk kon geven, maar ook omdat het misschien betekende dat mijn gesprek wat eerder kon beginnen. Eenmaal binnen moest ik me melden bij de balie, waar aan mij werd verteld dat Bart binnenkort mij zou ophalen. We waren dus eindelijk aangekomen bij ‘the final wait’. Zodra ik het bekende gezicht van Bart Wijers zag, schoot ik omhoog. Mijn vriendin wenste me geluk en ik volgde Bart de lift in. Dit zou mijn eerste kijkje achter de schermen van Dynamo zijn. Als concertbezoeker heb ik natuurlijk slechts de lobby en zalen gezien, maar nu gingen we naar het kantoor boven.
Het kantoor had een gezellige sfeer. Het was een open ruimte met verschillende tafels waar een paar mensen zaten te werken. Het rook ook toevallig best erg naar deodorant. Bart had hier meteen een grapje over gemaakt en dat gaf mij wat meer rust. Vervolgens kwamen we in een vergaderruimte waar ik geconfronteerd was met een grote verrassing. Ik dacht namelijk dat het gesprek tussen alleen Bart en mij zou zijn, maar voor mij stond nu een derde persoon. Dat stukje rust die ik heel even voelde was in een keer weg. Ik was in de minderheid en moest heel snel mijn plan van aanpak wijzigen. Bart vertelde dat de andere persoon aanwezig was omdat hij juist werkte in de communicatie-afdeling van het bedrijf. Bart was daarentegen vooral actief in andere velden (zoals evenementen), maar werkte sinds een paar geleden ook o.a. in de communicatie-afdeling. In elk geval was het nu tijd voor het gesprek.
Al snel bleek mijn voorbereiding voor niets zijn geweest, want gedurende het gesprek lukte het mij niet meer om echt goed aan de voorbereiding te denken en vertelde ik vooral wat mij in het moment zelf binnen schoot. Toch verliep het gesprek heel positief. Het begon met heel veel stress aan mijn kant, maar dat ging weg nadat er vroeg in het gesprek een grap werd gemaakt die de sfeer (voor mijn gevoel) voor iedereen relaxter maakte. De rest van het gesprek verliep zonder grote problemen. Ik kwam goed uit mijn woorden, toonde genoeg enthousiasme en stelde goede vragen (althans, dat kreeg ik na het gesprek te horen). Mijn plan was om mezelf vooral als persoon zo goed mogelijk over te brengen. Ik wist namelijk dat ik me niet helemaal zelfverzekerd voelde als het ging om mijn vaardigheden, dus ik kon beter focussen op mijn motivatie en passie voor muziek. Ik was eerlijk over mijn zwaktepunten en dingen die ik nog moest leren (zoals zelfstandigheid en sterker in mijn schoenen staan) en vertelde graag over mijn interesse in jeugdculturen en de verschillende activiteiten van Dynamo.
Tijdens het gesprek werd aan mij duidelijk uitgelegd hoe de stage eruit zou zien. De stage waar ik voor solliciteerde (communicatie) was slechts een van de vier rollen binnen het ‘creative’-team. In mijn rol zou ik vooral werken aan teksten en plannen op papier. Ik zou campagneconcepten bedenken en uitschrijven voor opdrachtgevers en persberichten in elkaar zetten. Taken zoals graphic design zouden worden overgelaten aan anderen. Alhoewel ik het een beetje jammer vond dat ik mijn grafische vaardigheden niet verder zou kunnen ontwikkelen, speelde deze rol wel beter in op mijn sterktes. Dit had ik ook zeker aangegeven. Ook vond ik het interessant om zo een kijkje te kunnen krijgen in hoe werkzaamheden bij een bedrijf als Dynamo zijn gestructureerd. Ik kreeg te horen over de verschillende opdrachtgevers die je zou kunnen verwachten en hoe snel je soms moet wisselen van bijvoorbeeld een E-sports project over naar een LHBTIQ+-evenement.
Aan het eind van het gesprek kreeg ik te horen dat ik een van de drie kandidaten was voor de stage. Mijn gesprek was de laatste, wat betekende dat er al binnen twee dagen een beslissing zou worden gemaakt. Dit was sowieso gunstig omdat het betekende dat ik niet lang hoefde te wachten, en ik had daarnaast ook de hoop dat mijn gesprek het beste zou blijven hangen omdat ik de laatste was. Achteraf was ik vooral blij dat ik het gesprek achter de rug had, maar ik was ook oprecht blij met hoe het inhoudelijk was gegaan. Ik had precies gedaan wat ik wilde: mezelf als persoon zo goed mogelijk pitchen. Mocht ik de stage niet krijgen, dan wist ik in elk geval dat het niet aan mij lag omdat ik alles ervoor had gegeven.
De volgende dag kreeg ik een mailtje van Bart waarin hij vertelde dat de stage helaas naar een van de andere kandidaten ging. Ondanks hoe ik me na het gesprek voelde, was dit toch wel een beetje zuur. Omdat het gesprek zo goed ging (iets waar Bart mij in het mailtje weer aan herinnerde), begon ik steeds meer geloven dat het misschien oprecht ging lukken. De komende dagen wilde ik even niet meer aan stages denken, dus ik blokkeerde het onderwerp volledig uit mijn brein. Het duurde dus een tijdje voordat ik er weer productief op kon reflecteren, maar gelukkig kan ik dat nu wel doen.
Ik heb echt heel veel geleerd van deze ervaring. Ik heb niet alleen geleerd wat ik kan verwachten van zo’n stagegesprek, maar ik heb ook een beeld kunnen krijgen van wat er juist van mij kan worden verwacht bij een (soortgelijke) stage. Daarnaast heb ik voor de eerste keer echt een idee kunnen krijgen van hoe het werkveld eruitziet en functioneert. Het feit dat ik alsnog complimenten heb gekregen voor mijn houding en wat ik heb getoond tijdens het gesprek is ook iets wat ik kan meenemen. Dat ik deze keer niet ben gekozen, betekent namelijk niet meteen dat ik waardeloos ben. Ik moet het blijven proberen. Wie weet, misschien komt er alsnog een dag dat ik zit te werken in het hoofdkantoor van Dynamo.